Ola todo,
ik ben nu ongeveer 1 maand in Santiago, dus is het tijd voor een 1ste update van mijn avontuur hier. Hopelijk (voor jullie) heb ik ook iets interessants te vertellen.
Op 7 September 2009 werd ik op Spaanse wijze onthaalt in de luchthaven van Santiago de Compostela, m.a.w. Ruth (onze begeleidster hier) en mijn medebewoners waren te laat ;-). En natuurlijk heb ik de grootste koffer, het was een hele bedoening om die mee in de auto te krijgen met nog 5 andere passagiers. Bij aankomst in het appartement bleek, tot mijn grote vreugde, dat ik een 1-persoonskamer heb, mijn eigen stekje dus. Het appartement is ontzettend groot: 5 slaapkamers, 2 badkamers, een grote living/keuken en een geweldig uitzicht.
Tijdens de eerste week hebben we de stad zelf bezocht samen met oud-vrijwilligers. En wat blijkt Santiago heeft het meeste aantal cafés (in verhouding met oppervlakte) van heel Europa, misschien zelfs wel van de hele wereld. De stad, vooral het oude gedeelte, is echt heel mooi. Het gaat wel veel bergop en bergaf, dus heb de eerste week nogal spierpijn gehad in mijn benen.
We hebben ook het centrum Los Tilos bezocht, dit is de plek waar ik ondertussen al werk. Het centrum is echt heel leuk, met heel veel faciliteiten voor de families die lid zijn van de organisatie. En Charo (onze mentor hier) is echt een geweldige vrouw die haar job met heel veel liefde doet, en die altijd een glimlach op haar gezicht heeft.
Zaterdag 18 September zijn we aan de helse rit begonnen naar de on-arrival training. We zijn 2 dagen onderweg geweest, en de verbindingen tussen de treinen waren ongelooflijk slecht. We hebben dus heel veel moeten wachten. De training zelf viel heel goed mee, we hebben heel veel andere vrijwilligers van over heel Spanje leren kennen. Dus nu hebben we slaapplaatsen in heel Spanje, wat nog goed van pas gaat komen hopelijk. De "Albergue" waar de training plaatsvond was andere koek. Wij waren de eerste gasten, dus organisatorisch en qua faciliteiten waren er redelijk wat mankementen. De leidingen konden het niet aan, met als gevolg dat er geen warm water was en nadien konden we zelfs niet meer douchen. Het eten was ongelooflijk slecht, en er was veel te weinig. En op dat moment was het ongelooflijk koud in La Rioja, de streek waar de on-arrival training plaatsvond. Maar het was wel de moeite om zoiets eens mee te maken, en ja ik heb het overleefd ;-).
Na de on-arrival training hadden we een paar dagen vrij. Dus ben ik een weekend naar Bilbao kunnen gaan. De stad is echt geweldig, zelfs als het zo koud en zo nat is. Het is echt niet normaal hoeveel regen er op 3 dagen uit de lucht kan vallen. Zelfs iemand uit het natte België was onder de indruk. Het Guggenheim Museum is echt geweldig, vooral 's nachts is het prachtig om te zien, we hebben er ongeveer 4 uur in rondgelopen.
Dinsdag 22 September was de eerste werkdag voor mij hier in Santiago. De mensen van het centrum zijn echt ongelooflijk lief, en 75% van de mensen die er werken doen dit op vrijwillige basis. Met andere woorden, iedereen werkt daar dagelijks met plezier en met volle overtuiging. Iedereen is echt oprecht lief en behulpzaam.
De kinderen (k zal zorgen dat de foto's snel volgen) zijn ook echt schattig. Er zijn er zelfs die ons Spaanse les geven met behulp van kinderboeken over dieren, en zo. Dit zorgt echt voor schattige, en soms zelfs hilarische momenten. Maar het opmerkelijkste is toch wel dat de kinderen heel flexibel en inventief zijn qua communicatie. Dagelijks wordt er met hand en tand gecommuniceerd.
Ondertussen hebben we ook een gratis netwerk van de stad ontdekt, dat we ontvangen in onze keuken, dat iedereen mag gebruiken. Hierdoor heb ik dan ook Skype ontdekt, het is echt hilarisch om met het thuisfront te bellen, met beelden van grappige kwaliteit (heel blokkig en haperig).
Ondertussen zijn we ook al een paar keer iets gaan drinken in het weekend en hebben we echt heel leuke cafés ontdekt. En het is hier veel goedkoper om iets te drinken als in België. Dus dat is goed meegenomen aangezien ik moet rondkomen met een beperkt budget.
Ondertussen is ook de fameuze gallisische regen begonnen, en het is wel de moeite. Het giet bij momenten enorm hard, maar het probleem hier is dat men er niet op voorzien is. De dakgoten kunnen het niet aan, en bij momenten loopt de riolering over. De straten worden kleine rivieren. Het is de moeite om te zien.
Zo, dat was het voorlopig. Hopelijk heb ik niks over het hoofd gezien. Ga proberen om elke maand iets te schrijven, eens zien hoe lang ik da ga volhouden.
Groetjes Hanne
